niedziela, 6 maja 2012


4:07, 4:27

Koniec kwietnia. Upalny dzień. Jeden z pierwszych tak gorących w tym roku. Idę na uczelnie zupełnie spokojna wiedząc, że tego dnia do rozpoczęcia zajęć zostało jeszcze dużo czasu. Mijam wiele osób. Niektórzy siedzą na ławkach inni leżą na trawie. Widzę ich zadowolone i skierowane do słońca twarze. Dochodzą do mnie strzępki rozmów, śmiech. Jak zwykle czuję się nie na miejscu, ale wszystko wydaje mi się bardzo znajome. Nie wiem czy to przez intensywne światło czy wysoką temperaturę nagle uderza mnie fala wspomnień. Setki obrazków łączących się w jeden bardzo wyraźny jakbym widziała go wczoraj. Poznaję ten obraz i towarzyszący mu zapach. Tak pachniała pozorna wolność, beztroska. Uderzenie wydaje mi się tak silne, że postanawiam usiąść i dać mu trwać. Mija minuta, może pięć albo i godzina, nie wiem ile trwała moja podróż do przeszłości. W tamtym momencie wszystko wydawało mi się bardzo intensywne i byłam pewna, że te obrazki będą towarzyszyć mi do końca dnia, ale tak się nie stało. Zapomniałam o całej sytuacji już w trakcie pierwszych wykładów.

Dziś. Godzina 4 rano. Budzę się bez powodu. Otwieram okno. Wita mnie śpiew ptaków, które teraz chyba wcale nie śpią i mój ulubiony - zapach nowego dnia. Podziwiam gigantycznych rozmiarów księżyc i kontrastujący z nim wschód słońca do złudzenia przypominający mi ten, który o tej samej porze widziałam już kilka lat temu…

16 komentarzy:

  1. To jest właśnie siła wiosny i jej zapachów. Ja mam podobnie, o tej porze znacznie częściej wracam wspomnieniami do dzieciństwa i totalnie sie w tych myślach zatracam...czuje wtedy zapachy, smaki słyszę i widze rzeczy które, jak myśle sa na wyciagniecie ręki...

    OdpowiedzUsuń
  2. są takie miejsca i momenty,kiedy przed oczami mamy jedynie niepozorne migawki z przeszłych lat..odległych,a jednak tak bardzo Nam bliskich.

    a,majowe poranki mają to do siebie,że wręcz zachęcają do wczesnego porzucenia miękkiej pościeli,otworzenia okna,odsłonięcia firany i napawania się świeżością dnia.uwielbiam to.

    OdpowiedzUsuń
  3. Uwielbiam gdy ni stąd ni zowąd taka magdalenka przenosi mnie w czasie. Niesamowite są te krótkie chwile zanurzone w przeszłości.

    Obietnica nowego nieznanego dnia, którą przynosi wschód słońca jest wspaniała!

    OdpowiedzUsuń
  4. ach... pozorna wolność... chyba tkwię cały czas w takiej właśnie..
    piękne pastelowe niebo... rozkoszują mnie te zdjęcia.

    OdpowiedzUsuń
  5. wspaniałe zdjęcia. uwielbiam takie wspominki i patrzenie w ogromny księżyc.
    Miłego tygodnia :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Zapach nowego dnia...
    Wszystko tak fajnie napisałaś...
    Dziewczyny mają rację - siła wiosny, zdecydowanie! :)
    Niech przypieczętuje swoją obecność większą ilością takich chwil! :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Chłonę obrazy i słowa!

    OdpowiedzUsuń
  8. Uwielbiam ten moment, gdy noc przechodzi w dzień... 4 rano, wspaniała pora! Zwłaszcza na przemyślenia życiowe i robienie zdjęć!

    OdpowiedzUsuń
  9. kocham ranki i wschody i mgłę gdy czasem jest, bardzo

    OdpowiedzUsuń
  10. Rozmarzyłam się:)Przepiękne zdjecia, relaksująco-odprężające:)Przypominają mi dzieciństwo:)Pochodzę z Mazur:)Super blog, zostanę tu na dłużej:)

    OdpowiedzUsuń
  11. piękna okolica, chciałabym kiedyś zobaczyć taki wschód słońca

    OdpowiedzUsuń
  12. Lubię wracać wspomnieniami do dawnych, dobrych dni. Wiosną szczególnie!

    OdpowiedzUsuń
  13. Dzięki dziewczyny!
    Fajnie, że nie tylko ja mam takie powroty do przeszłości :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Piękne romantyczne widoki. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  15. Chciałabym tam być, podziwiać wchód wschód w ciepłej bluzie

    OdpowiedzUsuń
  16. boże, serce mi krwawi. usunęłaś mi się z linków i tak dawno tu nie byłam myśląc, że masz przerwę :(

    OdpowiedzUsuń